Noordhollands Dagblad, 10-11-2020
Bergen – Piet Duivenvoorden (83) heeft al vier jaar Poolse verzorgsters in huis
‘Ik vergeet veel, maar geniet nog elke dag’
“Kom maar Pietje!” De goedlachse Iwona helpt hem uit zijn rolstoel, geeft hem zijn rollator en ondersteunt hem terwijl hij naar de eettafel schuifelt. Het lijf piept en kraakt, maar dankzij Iwona kan hij nog steeds leven zoals hij dat wil.
Vier jaar geleden kreeg Bergenaar Piet Duivenvoorden (83) een herseninfarct. Toen zijn drie dochters bij het ziekenhuis aankwamen, zei de dokter dat ze maar beter afscheid konden nemen; de kans dat hij het zou overleven was heel klein. Maar blijkbaar groot genoeg, want hij krabbelde weer op en er volgden vier maanden revalidatie in verpleeghuis Oudtburg, bij hem om de hoek in Bergen.
Na die vier maanden kwam de vraag: wat nu? Terug naar huis met alleen thuiszorg was geen optie. Hij kon vrijwel niks meer zelf. En het verpleeghuis, waar hij welliswaar goed verzorgd, maar ook geleefd zou worden, was een aanlokkelijk idee. “Bovendien was er voor hem geen plek in Oudtburg, dan had hij naar Heerhugowaard gemoeten”, vertelt zijn dochter Mirjam Duivenvoorden. En dat was voor een dorpsman – ‘Piet kent heel Bergen en heel Bergen kent Piet’ – ondenkbaar.
Cultuur
Mirjam had gehoord van de mogelijkheid om via het persoonsgebonden budget(pgb), dat net een jaar daarvoor was ingevoerd, een verzorgster in huis te nemen. “In Duitsland en in Limburg gebeurt dit al langer”, vertelt ze. “Vaak zijn dit vrouwen uit Polen en landen daaromheen, hardwerkende mensen, die vanuit hun cultuur, veel meer dan wij, gewend zijn om voor hun familie te zorgen. Gelukkig waren de anderen ook enthousiaster, dus we besloten het gewoon de proberen.”
Het bleek een schot in de roos te zijn. De verzorgster helpt Piet met opstaan, douchen, aankleden, ze doet boodschappen, kookt voor hem, neemt hem mee naar buiten; zorgt ervoor dat hij de dag goed doorkomt. Maar, en dat is misschien nog wel belangrijker, Piet kan zelf bepalen wanneer hij opstaat, wat hij wil doen en of hij ergens langer wil blijven omdat het er leuk is. “Anders had ik in een verpleeghuis gezeten”, zegt hij. “Daar kan dat allemaal niet.”
Agenda
Al vier jaar – ze was destijds de tweede verzorgster die bij Piet in hus kwam – is Poolse Iwona Gaj (48) steeds twee maanden in Polen en vervolgens twee maanden in Bergen, waar ze op de bovenverdieping van het huis van Piet woont. De laatste twee jaar vormt ze een vast duo met Zofia, ze wisselen elkaar af. “Ik stem mijn agenda op die van haar af en op die van mijn man en dochter. Mijn man werkt ook in het buitenland en mijn dochter studeert in het buitenland”, vertelt ze. “Dus voor mij is dit ideaal. Bovendien is Bergen een heel mooie plaats, ik ga op mijn vrije dag graag naar het strand.”
Bijkomend voordeel: Iwona heeft in het verleden een aantal jaren in Nederland gewoond en heeft hier toen op school gezeten, dus ze spreekt goed Nederlands. “Voor mij is het dus dubbel leuk”, vindt ze. Zofia daarentegen spreekt Engels, maar ook dat is geen probleem. “Ik was docent Engels aan het Han Fortmann College in Heerhugowaard”, verklaart Piet lachend.
Bridgen
Dankzij Iwona en Zofia kan Piet vrijwel alles doen wat hij wil. Zo komt elke woensdagavond een groepje vriendinnen bij hem thuis bridgen en ging hij, voordat corona alles stillegde, eens per week klaverjassen in Oudtburg.
In het begin ging hij ook een avond in de week naar de schaakclub, maar dat werd op een gegeven moment te zwaar voor hem. “Nu komt elke donderdag de zoon van een vriendin hier om met hem te schaken”, vertelt Mirjam. “Die heeft een aantal jaren terug een ongeval gehad waardoor hij een poosje aan bed gekluisterd was. Hij wilde graag leren schaken en mijn vader ging toen steeds bij hem langs om het hem te leren. Nu kan bij wat terugdoen, door met mijn vader te komen schaken, mooi he!”
Sociaal dier
Het is typerend voor hoe Piet altijd is geweest. “Hij is een sociaal dier”, vetelt Mirjam. “Even een filmpje of een terrasje pakken, een paar keer per week tafeltje dekje rondbrengen of de buurvrouw helpen. Hij was altijd overal bij.”
En dat is hij nu nog. Elke middag -nu door corona eventjes niet, maar anders altijd- neemt Iwona hem mee naar restaurant Wonders in zijn woonplaats. “Daar ziet hij heel veel mensen”, vertelt Mirjam. “Hij nodigt ze er uit en iedereen weet dat hij er elke dag zit. Als ik even een halfuurtje, wip ik ook vaak even langs.
Boodschappen
Iwona: “Zijn cappucino staat altijd voor hem klaar, het personeel kent hem allemaal. Als Piet er lekker zit te praten, ga ik even boodschappen doen. Als er dan iets is, kunnen ze me bellen, bij Wonders hebben ze mijn nummer.”
Inmiddels zit Iwona zelfs bij de familie Duivenvoorden in de groeps-app. “Ze past heel goed bij ons, mijn vader noemt haar wel eens zijn vierde dochter”, zegt Mirjam. Iwona: “Hij houdt ook echt rekening met mij, ik ben niet alleen zijn verzorgster, ook zijn huisgenoot.” Piet: “Het is altijd erg gezellig, ze heeft een gezellig babbeltje en is goed op de hogte van het nieuws. En ze kan lekker koken.””En altijd meer dan genoeg”, voegt Mirjam lachend toe. “We kunnen altijd onverwachts aanschuiven en dat gebeurt ook regelmatig.”
Piet is in ieder geval dolblij dat hij dankzij zijn Poolse verzorgsters zijn leven kan leven zoals hij dat wil. En- het levende bewijs zit aan tafel – het is goed voor zijn gezondheid, stelt Mirjam. “Als je als oudere in een verpleeghuis beland, is de gemiddelde levensverwachting nog een, hooguit twee jaar”, zegt Mirjam. “Hij is inmiddels vier jaar verder.” Piet: “ik vergeet wel veel, maar ik geniet nog elke dag.”
INWONENDE VERZORGSTER ALS ALTERNATIEF VOOR VERPLEEGHUIS
Sinds 2017 is er een alternatief voor het verpleeghuis: een inwonende verzorgster van Ouderenzorg in Huis.
Toen Mirjam Duivenvoorden een Poolse verzorgster inschakelde voor de zog van haar vader, waren er als snel enthousiaste reacties uit haar omgeving. “Van mensen die dat ook zelf wel zouden willen of dat voor hun ouders wilden.” Ze besloot te stoppen als onderwijsmanager en startte,aanvankelijk samen met compagnon Olga Kruisbrink, Ouderenzorg in Huis. Inmiddels runt ze de organisatie alleen. Ze bemiddelt tussen de mensen die zorg nodig hebben en zorguitzendbreaus in onder meer Polen en Litouwen en zorgt dat de ouderen iemand in huis krijgen die bij ze past. De verzorgster verrichten overigens geen medische handelingen, maar helpt 24/7 bij de dagelijkse dingen en houdt gezelschap. Dankzij het persoonsgebonden budget is de financiering, mits er een verpleeghuisindicatie is, veelal geen probleem. De afgelopen jaren heeft Ouderenzorg in Huis voor meer dan honderd mensen in Noord-Holland en daarbuiten op deze wijze zorg geregeld. Op dit moment krijgen circa twintig ouderen zorg van een verzorgster in huis.
www.ouderenzorginhuis.nl