Taking too long? Close loading screen.

24-uurszorg in je eigen omgeving

24-uurszorg in je eigen omgeving

24-uurszorg door een au-pair
24-uurszorg door een au-pair

door: Annette Wiesman

Wie doorlopend zorg en ondersteuning nodig heeft, kan in plaats van een verpleeghuis ook kiezen voor 24-uurszorg. Van persoonlijke verzorging tot samen naar het strand: de inwonende zorgverlener draait volledig mee in het huishouden.

Ton Vlaar en zijn broers waren niet alleen verdrietig, maar zaten ook met hun handen in het haar, toen hun vader begin dit jaar overleed. Hij was de belangrijkste mantelzorger van hun moeder met dementie. 24-uurszorg bleek de oplossing. ‘We wilden niet dat ze na zo’n verlies ook nog eens haar huis in Blokker zou moeten verlaten’, vertelt Vlaar.

Wennen

Een team van vijf zorgverleners van Zuster Jansen doet de zorg voor zijn moeder. De zorgverleners wisselen elkaar af, en komen meestal een paar dagen achter elkaar in huis. Het was even wennen voor Vlaars moeder, om constant iemand over de vloer te hebben. ‘In het begin had ze een beetje het gevoel dat ze gecontroleerd werd, bijvoorbeeld als ze eropuit wilde. Daarom hebben we het team gezegd: “Als ze naar buiten wil, laat haar gaan, ze komt wel weer terug.” Nu gaat het veel beter. En op deze manier kan ze in haar vertrouwde omgeving blijven.’

Eigen omgeving

Hoewel 24-uurszorg al langer bestaat, is hij nog relatief weinig bekend. In de regio Noord-Holland Noord bieden twee organisaties deze vorm van zorg: Zuster Jansen en Ouderzorg in Huis. Het grote voordeel is dat cliënten zo lang mogelijk in hun eigen woonomgeving kunnen blijven. De inwonende zorgverleners doen uiteenlopende taken: medische verzorging, persoonlijke verzorging, licht huishoudelijk werk en het bereiden van maaltijden. En ze zorgen voor gezelligheid.

Goede match

Soms zal het in het begin inderdaad even wennen zijn, vertelt Eva de Lange, officemanager bij Zuster Jansen. ‘Cliënten vragen: wie bent u, waarom heb ik zorg nodig? Maar onze zorgverleners weten hen al snel gerust te stellen.’ Daarnaast maakt de organisatie veel werk van het vinden van een goede match tussen cliënt en zorgverlener. ‘Vooraf vragen we uitgebreid door naar karakter en persoonlijke wensen van een cliënt. Zo hebben we bijvoorbeeld een pianolerares kunnen koppelen aan een pianospelende zorgverlener.’

Au-pairs

Bij Ouderenzorg in Huis woont de Litouwse of Poolse zorgverlener als een soort au pair circa twee maanden in huis, waarna hij of zij door een collega wordt afgewisseld. De ervaren zorgverleners hebben een cursus van Geriant gevolgd in het omgaan met vergeetachtigheid en dementie. Naast hun moedertaal spreken ze Nederlands, Engels of Duits. ‘We hebben steeds meer zorgverleners die Nederlands spreken, omdat we hen er in opleiden’, zegt oprichter Mirjam Duivenvoorden. ‘Daarbij komt: het gaat vooral om het begeleiden in het dagritme, en daar heb je weinig woorden voor nodig.’

Terug naar huis halen

24-uurszorg kan ingezet worden als overbrugging naar een opname in een verpleeghuis, maar ook als op zichzelf staande zorg. ‘Bij een van onze cliënten die nog vrij goed is, woont de zorgverlener in een huisje in de tuin’, vertelt Duivenvoorden. ‘Voor veel echtparen is dit een manier om bij elkaar te kunnen blijven. De partner kan er regelmatig alleen op uit, maar er wordt ’s avonds wel gezellig samen gegeten. Voor mantelzorgers betekent 24-uurszorg dat zij weer gewoon partner of familie kunnen zijn, in plaats van verzorger.’

Sociale leven voortzetten

Het fijne van 24-uurszorg is dat je het bestaande dagritme kan aanhouden, benadrukken zowel Duivenvoorden als De Lange. ‘Degene met dementie blijft actief en wordt door ons geactiveerd’, zegt de eerste. ‘Onze zorgverlener kan bijvoorbeeld mee naar het zangkoor of op familiebezoek, maar ook omgekeerd helpen bij het ontvangen van bezoek. Daardoor kunnen cliënten veel meer hun sociale leven voortzetten. Laatst zag ik op de markt een van onze zorgverleners arm in arm met een cliënt langslopen om boodschappen te doen, en even later een andere met een cliënt op de duofiets, op weg naar het strand.’

Vrienden in de buurt

Ook Ton Vlaar ziet als grootste voordeel van deze vorm van zorg dat zijn moeder in haar vertrouwde omgeving kan blijven. ‘Ik sluit niet uit dat ze uiteindelijk naar een verpleeghuis gaat, want daar zijn meer mensen en gezelligheid. Maar nu heeft mijn moeder nog vrienden in de buurt en gaat ze regelmatig langs bij buren. Op deze manier gaat het hartstikke goed.’

Financiering

Voor 24-uurszorg kan, als een cliënt een Wlz-indicatie heeft, een persoonsgebonden budget (PGB) worden aangevraagd. Vanaf ZZP 5 wordt de zorg van Ouderenzorg in Huis volledig vergoed vanuit het PGB; bij Zuster Jansen moet er dan nog bijbetaald worden. Omdat Zuster Jansen niet met au pairs werkt, liggen de tarieven ongeveer 20 tot 30 procent hoger dan bij Ouderenzorg in Huis. In beide gevallen komt er nog de wettelijke eigen bijdrage bij en de kosten voor het eten. Bij Zuster Jansen kan er ook gekozen worden voor gediplomeerde verpleegkundigen of verzorgenden, tegen een hoger tarief.

Bron: Mantelzorgnieuwsbrief

Alternatief voor verpleeghuis

Alternatief voor verpleeghuis

Noordhollands Dagblad, 10-11-2020

Bergen – Piet Duivenvoorden (83) heeft al vier jaar Poolse verzorgsters in huis

‘Ik vergeet veel, maar geniet nog elke dag’

Kom maar Pietje!” De goedlachse Iwona helpt hem uit zijn rolstoel, geeft hem zijn rollator en ondersteunt hem terwijl hij naar de eettafel schuifelt. Het lijf piept en kraakt, maar dankzij Iwona kan hij nog steeds leven zoals hij dat wil.

Vier jaar geleden kreeg Bergenaar Piet Duivenvoorden (83) een herseninfarct. Toen zijn drie dochters bij het ziekenhuis aankwamen, zei de dokter dat ze maar beter afscheid konden nemen; de kans dat hij het zou overleven was heel klein. Maar blijkbaar groot genoeg, want hij krabbelde weer op en er volgden vier maanden revalidatie in verpleeghuis Oudtburg, bij hem om de hoek in Bergen. 

Na die vier maanden kwam de vraag: wat nu? Terug naar huis met alleen thuiszorg was geen optie. Hij kon vrijwel niks meer zelf. En het verpleeghuis, waar hij welliswaar goed verzorgd, maar ook geleefd zou worden, was een aanlokkelijk idee. “Bovendien was er voor hem geen plek in Oudtburg, dan had hij naar Heerhugowaard gemoeten”, vertelt zijn dochter Mirjam Duivenvoorden. En dat was voor een dorpsman – ‘Piet kent heel Bergen en heel Bergen kent Piet’ – ondenkbaar.

Cultuur

Mirjam had gehoord van de mogelijkheid om via het persoonsgebonden budget(pgb), dat net een jaar daarvoor was ingevoerd, een verzorgster in huis te nemen. “In Duitsland en in Limburg gebeurt dit al langer”, vertelt ze. “Vaak zijn dit vrouwen uit Polen en landen daaromheen, hardwerkende mensen, die vanuit hun cultuur, veel meer dan wij, gewend zijn om voor hun familie te zorgen. Gelukkig waren de anderen ook enthousiaster, dus we besloten het gewoon de proberen.”
Het bleek een schot in de roos te zijn. De verzorgster helpt Piet met opstaan, douchen, aankleden, ze doet boodschappen, kookt voor hem, neemt hem mee naar buiten; zorgt ervoor dat hij de dag goed doorkomt. Maar, en dat is misschien nog wel belangrijker, Piet kan zelf bepalen wanneer hij opstaat, wat hij wil doen en of hij ergens langer wil blijven omdat het er leuk is. “Anders had ik in een verpleeghuis gezeten”, zegt hij. “Daar kan dat allemaal niet.”

Agenda

Al vier jaar – ze was destijds de tweede verzorgster die bij Piet in hus kwam – is Poolse Iwona Gaj (48) steeds twee maanden in Polen en vervolgens twee maanden in Bergen, waar ze op de bovenverdieping van het huis van Piet woont. De laatste twee jaar vormt ze een vast duo met Zofia, ze wisselen elkaar af. “Ik stem mijn agenda op die van haar af en op die van mijn man en dochter. Mijn man werkt ook in het buitenland en mijn dochter studeert in het buitenland”, vertelt ze. “Dus voor mij is dit ideaal. Bovendien is Bergen een heel mooie plaats, ik ga op mijn vrije dag graag naar het strand.”

Bijkomend voordeel: Iwona heeft in het verleden een aantal jaren in Nederland gewoond en heeft hier toen op school gezeten, dus ze spreekt goed Nederlands. “Voor mij is het dus dubbel leuk”, vindt ze. Zofia daarentegen spreekt Engels, maar ook dat is geen probleem. “Ik was docent Engels aan het Han Fortmann College in Heerhugowaard”, verklaart Piet lachend.

Bridgen

Dankzij Iwona en Zofia kan Piet vrijwel alles doen wat hij wil. Zo komt elke woensdagavond een groepje vriendinnen bij hem thuis bridgen en ging hij, voordat corona alles stillegde, eens per week klaverjassen in Oudtburg.
In het begin ging hij ook een avond in de week naar de schaakclub, maar dat werd op een gegeven moment te zwaar voor hem. “Nu komt elke donderdag de zoon van een vriendin hier om met hem te schaken”, vertelt Mirjam. “Die heeft een aantal jaren terug een ongeval gehad waardoor hij een poosje aan bed gekluisterd was. Hij wilde graag leren schaken en mijn vader ging toen steeds bij hem langs om het hem te leren. Nu kan bij wat terugdoen, door met mijn vader te komen schaken, mooi he!”

Sociaal dier

Het is typerend voor hoe Piet altijd is geweest. “Hij is een sociaal dier”, vetelt Mirjam. “Even een filmpje of een terrasje pakken, een paar keer per week tafeltje dekje rondbrengen of de buurvrouw helpen. Hij was altijd overal bij.”
En dat is hij nu nog. Elke middag -nu door corona eventjes niet, maar anders altijd- neemt Iwona hem mee naar restaurant Wonders in zijn woonplaats. “Daar ziet hij heel veel mensen”, vertelt Mirjam. “Hij nodigt ze er uit en iedereen weet dat hij er elke dag zit. Als ik even een halfuurtje, wip ik ook vaak even langs.

Boodschappen

Iwona: “Zijn cappucino staat altijd voor hem klaar, het personeel kent hem allemaal. Als Piet er lekker zit te praten, ga ik even boodschappen doen. Als er dan iets is, kunnen ze me bellen, bij Wonders hebben ze mijn nummer.”
Inmiddels zit Iwona zelfs bij de familie Duivenvoorden in de groeps-app. “Ze past heel goed bij ons, mijn vader noemt haar wel eens zijn vierde dochter”, zegt Mirjam. Iwona: “Hij houdt ook echt rekening met mij, ik ben niet alleen zijn verzorgster, ook zijn huisgenoot.” Piet: “Het is altijd erg gezellig, ze heeft een gezellig babbeltje en is goed op de hogte van het nieuws. En ze kan lekker koken.””En altijd meer dan genoeg”, voegt Mirjam lachend toe. “We kunnen altijd onverwachts aanschuiven en dat gebeurt ook regelmatig.”
Piet is in ieder geval dolblij dat hij dankzij zijn Poolse verzorgsters zijn leven kan leven zoals hij dat wil. En- het levende bewijs zit aan tafel – het is goed voor zijn gezondheid, stelt Mirjam. “Als je als oudere in een verpleeghuis beland, is de gemiddelde levensverwachting nog een, hooguit twee jaar”, zegt Mirjam. “Hij is inmiddels vier jaar verder.” Piet: “ik vergeet wel veel, maar ik geniet nog elke dag.” 

INWONENDE VERZORGSTER ALS ALTERNATIEF VOOR VERPLEEGHUIS

Sinds 2017 is er een alternatief voor het verpleeghuis: een inwonende verzorgster van Ouderenzorg in Huis.

Toen Mirjam Duivenvoorden een Poolse verzorgster inschakelde voor de zog van haar vader, waren er als snel enthousiaste reacties uit haar omgeving. “Van mensen die dat ook zelf wel zouden willen of dat voor hun ouders wilden.” Ze besloot te stoppen als onderwijsmanager en startte,aanvankelijk samen met compagnon Olga Kruisbrink, Ouderenzorg in Huis. Inmiddels runt ze de organisatie alleen. Ze bemiddelt tussen de mensen die zorg nodig hebben en zorguitzendbreaus in onder meer Polen en Litouwen en zorgt dat de ouderen iemand in huis krijgen die bij ze past. De verzorgster verrichten overigens geen medische handelingen, maar helpt 24/7 bij de dagelijkse dingen en houdt gezelschap. Dankzij het persoonsgebonden budget is de financiering, mits er een verpleeghuisindicatie is, veelal geen probleem. De afgelopen jaren heeft Ouderenzorg in Huis voor meer dan honderd mensen in Noord-Holland en daarbuiten op deze wijze zorg geregeld. Op dit moment krijgen circa twintig ouderen zorg van een verzorgster in huis.
www.ouderenzorginhuis.nl